کلر

کلر
جزء هالوژن‌های غیرفلزی می‌باشد، گازی است دو اتمی (Cl2)، زرد متمایل به سبز، غیر آتش‌گیر که دارای بویی تند و مشخص است. کلر دارای دو ایزوتوپ پایدار کلر ۳۵ (۳۵-Cl) و کلر ۳۷ (۳۷-Cl) می‌باشد. هدایت حرارتی کلر مایع خیلی کم است. کلر غالباً به صورت مایع در کپسول‌های تحت فشار حمل و نقل و استفاده می‌گردد. گاز کلر در تماس با اترها، آمونیاک، هیدروکربن‌ها، هیدروژن و پودر فلزات واکنش می‌دهد و لذا خطرناک است. در صورت تنفس و تماس با پوست نیز خطرناک است. تنفس این ماده ممکن است کشنده باشد.
کلر از نظر خطرات احتمالی دارای کدهای ۲۳R،۳۶R، ۳۷R، ۳۸R و ۵۰R می‌باشد و از نظر شرایط ایمنی دارای کدهای ۷S، ۹S،۴۴ S، ۴۵ S و ۶۱ Sمی‌باشد. این کدها نشان‌دهنده این است که کلر در تماس با چشم و پوست و استنشاق خطرناک است. هم‌چنین کلر برای جانداران آبزی سمی و مضر است.  کلر باید در کپسول‌های بسته و محکم نگه‌داری شود و محل نگه‌داری آن باید دارای تهویه مناسب باشد و از نشت آن به محیط جلوگیری شود.  جدول زیر خواص فیزیکی و شیمیایی کلر را نشان می‌دهد:

خواص فیزیکی و شیمیایی گاز کلر

کاربرد کلر
برای مصارف گاز کلر می‌توان سه بخش متفاوت را مشخص نمود.
۱- تولید مواد شیمیایی آلی
۲- تولید مواد شیمیایی معدنی
۳- کاربردهای مستقیم

زمینه مصرف اصلی کلر تولید مواد شیمیایی آلی می‌باشد. ماده اصلی تولیدی از کلر، اتیلن‌دی‌کلراید (EDC) می‌باشد که در تولید مونومر وینیل کلراید (VCM) استفاده می‌شود. این مونومر نهایتاً در تولید پلی‌وینیل‌کلراید (P.V.C) مورد استفاده قرار می‌گیرد. سایر محصولات تولیدی از گاز کلر، اکسید پروپیلن، ایزوسیانات‌ها و اپوکسی‌ها می‌باشد. کلر هم‌چنین در تهینه مواد شیمیایی معدنی مانند دی‌اکسید تیتانیوم، هیپوکلریت کلسیم و سدیم و اسید کلرید‌ریک مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربرد مستقیم کلر در صنایع چوب و کاغذ و تصفیه آب می‌باشد.

کاربرد مستقیم گاز کلر
۱- تصفیه آب
۲- صنایع چوب و کاغذ
۳- تولید فلزات

Chlorine
Chlorine is a chemical element with symbol Cl and atomic number 17. Chlorine is in the halogen group (17) and is the second lightest halogen following fluorine. The element is a yellow-green gas under standard conditions, where it forms diatomic molecules. Chlorine has the highest electron affinity and the third highest electro negativity of all the reactive elements. For this reason, chlorine is a strong oxidizing agent. Free chlorine is rare on Earth, and is usually a result of direct or indirect oxidation by oxygen.
The most common compound of chlorine, sodium chloride (common salt), has been known since ancient times. Around 1630 chlorine gas was first synthesized in a chemical reaction, but not recognized as a fundamentally important substance. Characterization of chlorine gas was made in 1774 by Carl Wilhelm Scheele, who supposed it to be an oxide of a new element.
At standard temperature and pressure, two chlorine atoms form the diatomic molecule Cl2. This is a yellow-green gas that has a distinctive strong odor, familiar to most from common household bleach. The bonding between the two atoms is relatively weak (only 242.580 ± ۰٫۰۰۴ kJ/mol), which makes the Cl2 molecule highly reactive. The boiling point at standard pressure is around −۳۴ ˚C, but it can be liquefied at room temperature with pressures above 740 kPa (107 psi).
Although elemental chlorine is yellow-green, the chloride ion, in common with other halide ions, has no color in either minerals or solutions (example, table salt). Similarly, (again as with other halogens) chlorine atoms impart no color to organic chlorides when they replace hydrogen atoms in colorless organic compounds, such as tetra chloromethane. The melting point and density of these compounds is increased by substitution of hydrogen in place of chlorine. Compounds of chlorine with other halogens, however, as well as many chlorine oxides, are visibly colored.